چرا به درمانگر خود دروغ میگوییم؛ ترسیدن یا قضاوتشدن؟
سوال ساده است: چرا به درمانگر خود دروغ میگوییم؟ همه ما در جلسات درمانی بدون ترس از قضاوت شدن با درمانگر خود حرف میزنیم و مطمئن هستیم این سخنان به بیرون درز نمیکند؛ با این حال برخی از بیماران به درمانگر خود دروغ میگویند و این مسئله رایج است.
به گزارش 9صبح و به نقل از yahoo، سوال ساده است: چرا به درمانگر خود دروغ میگوییم؟ سوالی که ذهن بسیاری از مردم را درگیر میکند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ نشان داد که ۹۳٪ از بیماران مورد بررسی در جلسه درمانی به درمانگر خود دروغ گفتهاند.
سوال این است که چرا یک نفر احساس میکند باید به درمانگر خود دروغ بگوید؟
دلایل مختلفی وجود دارد.
گاهی اوقات، فرد به درمانگر خود دروغ میگوید زیرا دوست ندارد بر اساس اعمال گذشته یا طرز فکرشان قضاوت شوند.
بیماران ممکن است آماده رویایی و صداقت با درمانگر خود را نباشند.
اولین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که “درمان یک رابطه است.”
در حالی که ایجاد رابطه اعتماد با درمانگر مهم است، گاهی اوقات بیماران میتوانند درمانگر خود را بهعنوان یک شخص مهم ببینند؛ دوستی که آنها را تحسین میکند یا یک مربی.
در آن حالت ناخودآگاه بیمار شروع به داستان سرایی میکند و برخی از واقعیتها را به زبان نمیآورد.
درمانگران نیز ناخواسته بیماران خود را تشویق میکنند که به دروغ گفتن به آنها ادامه دهند.
یک درمانگر نباید بیش از حد بیمار خود را ستایش کند و فقط بازخورد مثبت و تشویقکننده ارائه دهند.
گاهی اوقات، هدف تحت تاثیر قرار دادن درمانگر نیست، بلکه نمیتوانیم به وی اعتماد کرده و با او صادق باشیم.
ممکن است اعتماد کافی ایجاد نشود.
ایجاد یک ارتباط صادقانه و فضای امن بسیار مهم است.
فقط به این دلیل که درمانگر یک متخصص است؛ بیمار نمیتواند به طور خودکار به درمانگر اعتماد میکند.
نظر شما