تلخ ترین سناریو درباره فرونشست زمین و مرگ آبخوان ها

به گزارش 9صبح،محققان در یک مطالعه تحقیقاتی تاکید می‌کنند، بحران فرونشست برخلاف بحران زلزله، قابل کنترل است؛ اما «فرصت، محدود است». در صورتی که روند برداشت از آب‌های زیرزمینی به روال حداقل یک دهه گذشته ادامه یابد، تلخ‌ترین سناریوی پیش‌رو، «تکمیل فرآیند فرونشست» و «مرگ آبخوان‌ها» خواهد بود که باعث بحران‌های جدید زیست‌محیطی و کشاورزی می‌شود. راهکارهای دستیابی به سناریوی دوم در جمع‌بندی این تحقیق، فهرست شده است.

روند فرونشست زمین در حداقل دو استان و افزایش ابعاد این بحران در چهار استان دیگر، با سه شاخص مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج تیم تحقیق نشان می‌دهد، در صورتی که دولت اقدام فوری در قالب «تدابیر ملموس» برای مهار این پدیده انسان‌ساز صورت ندهد، تلخ‌ترین سناریو در مناطق وسیعی از کشور رقم خواهد خورد.

اولین نماگر از افزایش پنج برابری «میزان افت آب‌های زیرزمینی» در بازه 25 سال اخیر نسبت به دو دهه قبل از آن حکایت دارد که بیانگر تشدید برداشت بی‌رویه از مخازن آبی درون زمین است. نماگر دوم می‌گوید، نرخ فرونشست زمین در تهران و اصفهان طی سال‌های اخیر به ترتیب 5/ 1 برابر و 5 برابر شده است.

نماگر سوم نیز جغرافیای زمین‌های سست را در قالب استان‌های دارای بالاترین درجه خطر و همچنین کلان‌شهر پرخطر و مناطق روستایی با وضعیت مشابه نشان می‌دهد.

نتیجه این تحقیق حاکی است، تلخ‌ترین سناریو در صورت ادامه وضع موجود، «مرگ آبخوان‌ها» ناشی از تکمیل فرآیند فرونشست زمین است که در این صورت، کشور برای همیشه از احیای چرخه آب‌های زیرزمینی و تامین آب بخش کشاورزی از این محل، محروم خواهد شد.

خراسان رضوی، تهران، اصفهان، کرمان و فارس از جمله استان‌های با وسعت بالای پهنه‌های فرونشستی زمین هستند و کلانشهر اصفهان به عنوان شهری با وسعت بالای زون فرونشست زمین در محدوده شهری است.

با شروع کسری آب زیرزمینی از اواسط دهه 50، آهنگ شروع فرونشست زمین نیز در سرزمین ایران آغاز شده است. بنابراین، فرونشست زمین در کشور ایران دارای قدمتی حداقل نیم‌قرنی است. آنچه در ایران در اواسط دهه 70 رخ می‌دهد، تغییر قابل‌ملاحظه گرادیان افت سطح آب‌های زیرزمینی به طور کلی است که تا زمان حاضر نیز این روند افت و کسری مخزن استمرار دارد. تغییر گرادیان سالیانه کسری مخزن از 1(1000MCM/ year) در بازه زمانی 1356تا 1375، به8/ 4(1000MCM/ year)در بازه 1375تا 1400، همزمان با افزایش جمعیت و توسعه ارکان کشاورزی و صنعتی کشور (شکل1) منجر به افزایش فشار بر آب‌های شیرین تجدیدپذیر زیرزمینی و بیلان منفی آبخوان‌های سرزمین ایران شد. افت سطح آب زیرزمینی منجر به کاهش فشار حفره‌ای مقاومت‌کننده در برابر نیروی وزن لایه‌های فوقانی آبخوان‌ها شده (نیروی عمود رو به پایین وزن) و با استمرار افت سطح آب، در لایه‌های آبداری که حاوی نهشته‌های ریزدانه یا ترکیبی از دانه‌بندی متفاوت از ریزدانه تا درشت دانه باشند، تراکم صورت گرفته و با کاهش ضخامت ناشی از تراکم ناشی از وزن لایه‌های فوقانی، درنهایت در سطح، پدیده «فرونشست زمین» به‌تدریج آغاز و استمرار می‌یابد. این روند با توجه به ماهیت آن تدریجی و کند بوده که پس از رسیدن به شرایط حدی، آثار تخریبی خود را بر محیط زیست، کشاورزی و کلیه مستحدثات واقع در سطح زمین یا نزدیک به سطح زمین می‌گذارد.

روستاهای استان‌های خراسان رضوی، تهران، گلستان و فارس به طور نسبی در معرض قرارگیری بیشتری نسبت به خطر فرونشست زمین هستند. استان اصفهان از نظر تعداد شهرهای در معرض خطر فرونشست زمین بیشترین تعداد را دارد؛ استان‌های خراسان رضوی، فارس و تهران به‌ترتیب در رده‌های بعدی قرار دارند. از نظر تعداد جمعیت شهری در معرض خطر فرونشست زمین، استان‌های تهران، خراسان رضوی و اصفهان در سه رده اول کشوری هستند و به‌طور کلی در استان‌های تهران، خراسان رضوی، اصفهان، فارس و آذربایجان غربی جمعیت نسبتا بیشتری در معرض مخاطره فرونشست زمین و اثرات آن قرار دارند. «براساس ارزیابی‌های صورت‌گرفته، تعداد جمعیت کل در معرض خطر نسبی فرونشست زمین در کشور (شامل شهرها و روستاهای استان‌ها)، حدود 39میلیون نفر تخمین زده شده است که نزدیک به 49درصد جمعیت کل کشور (آمار 1395) را شامل می‌شود. تعداد 380شهر و 9200 روستا در معرض خطر فرونشست زمین واقع شده‌اند. در برخی موارد مساحت کل شهرها و در برخی موارد بخشی از محدوده‌های شهری در زون‌های فرونشستی قرار گرفته‌اند.»

منبع:دنیای اقتصاد