۱۵ سالم بود که دخترم به دنیا آمد/ علی به هر بهانه ای شبها خانه نمی آمد و من هم ...

به گزارش 9 صبح؛ در حالی که در آغوش مادرش، آرام گرفته بود، من نیز زیر برگه اش آرام نوشتم: تقدیم برای سیر مراحل قانونی!

فقط 13 سالم بود از مدرسه برگشتم و دیدم تعدادی کفش جلوی در است. خوشحال شدم و حدس زدم عمه جان است. مدت ها بود ندیده بودمش، با سرعت پریدم در آغوشش و حسابی از دیدار مجددش لذت بردم..

رفتم داخل اتاق تا لباسم را عوض کنم که مادرم آمد و گفت: نرگس این چه رفتاری است!؟

گفتم: چه رفتاری!؟

گفت: عمه، خواستگاری ات آمده و آن وقت تو مثل بچه ها رفتار می کنی!

 گفتم: خواستگاری! من 13 سالمه، مگر می شود!؟ قبول نمی کنم!

مقاومتم فایده ای نداشت!

پدرم که به تازگی زن دومش را گرفته بود، حوصله ما را نداشت و می خواست زودتر برویم دنبال زندگی مان و مادرم هم پی جدایی بود و دغدغه های مهمتری داشت تا من و زندگی و آینده ام !.

فشارهای خانوادگی، فرهنگی و انتظارات نابه جا از یک دختر نوجوان و البته ناتوانی من در مقاومت بیشتر، مرا نشاند پای سفره عقدی که دوست داشتم دخترکان شاد اطرافش باشم تا عروس لرزان پر از دلهره !.

از همان روزهای نخست زندگی مشخص بود، علی خواسته یا ناخواسته تلاش می کند مرا طوری تربیت کند که می خواهد و اصلا شخصیت من وآنچه هستم را نمی پسندد.

هر روز که می گذشت، مطمئن تر می شدم که این ازدواج غلط است و روز به روز غلط تر هم می شود . تا به خودم آمدم، فهمیدم باردارم. بچه ای در انتظار بچه ای دیگر!

اصلا مادر بودن را نمی فهمیدم. دلم می خواست هنور بچگی کنم و از نوجوانی ام لذت ببرم.

 دلم می خواست همه اینها خواب باشد و درحالی که در اتاقم زیر پنجره آبی و پرده صورتی رنگش دراز کشیده و دفتر نقاشی ام با یک عالمه مداد اطرافم پخش شده، بیدار شوم و دوباره ادامه نقاشی ام را بکشم.

ولی اینها خواب نبود! زندگی ام بود، تنها زندگی ام...

"آرام" وقتی به دنیا آمد که من 15 ساله بودم.

فکر می کنم علی هم فهمیده بود که ازدواجش با من اشتباه بوده!

چون اخلاقش خیلی تند شده بود، خانه نمی ماند و به هر بهانه ای شب ها نمی آمد و ...!

مدام سرکوفت می زد که بچه ای و هیچ چیزی نمی فهمی! مدام طلاق پدر و مادرم را می کوبید به سرم و ...!

منم همه چیز را رها کرده بودم، یعنی توان نداشتم ادامه دهم.

 17سالم ام، ولی خیلی خسته، شکسته و درمانده !

نظر کارشناس

شاهچراغ، رئیس مرکز مشاوره آرامش سمنان

طبق معمول تلاش کردم، زیبایی های زندگی اش را کنار هم بچینم و تصویری بهتر از سال های زندگی اش تقدیمش کنم! او را امیدوار سازم به روزهای بهتر، تغییر در علی و آینده آرامترش با آرام!

ولی این تابلو برای نرگس، سیاه تر از آن بود که بتوانم چشمانش را دوباره به آن بازگردانم!

 مدام تکرار می کرد، می خواهم جدا شوم. حالا که علی طلاق توافقی را پذیرفته، می خواهم جدا شوم! همین خانم!!!

در حالی که در آغوش مادرش، آرام گرفته بود، من نیز زیر برگه اش آرام نوشتم:

تقدیم برای سیر مراحل قانونی!

بی تردید ازدواج یکی از زیباترین پدیده ها و اتفاقات زندگی هر انسانی است.

وقتی دو انسان کامل با قلبی سرشار از عشق و عقلی لبریز از فهم تصمیم می گیرند، شریک عمر هم شوند!

یکی می شود تکیه گاه و دیگری مرهم!

یکی می شود عاشق و آن یکی می شود معشوق!

و یکی می شود کوه و آن یکی باران... چه لحظه درخشانی است و چه اتفاق خوشایندی!

ولی گاهی این پیوند انسانی بی نظیر و مبارک را به دست خودمان نامبارک می کنیم!

از سرِ جهل و نادانی یا تن دادن به سنت های تاریخ گذشته!

مشاوره پیش از ازدواج را جدی بگیرید

شاهچراغ، رئیس مرکز مشاوره آرامش سمنان