معرفی نوشیدنی‌های ضد پیری

به گزارش 9 صبح، طبق تحقیقات دانشمندان چینی، راز ضد پیری در سه فنجان چای نهفته است. این اکسیری است که همه ما به آن نیاز داریم و با نوشیدن آن می‌توانیم به افزایش طول عمر خود امیدوار باشیم.

نتایج یک تحقیق اخیر نشان می‌دهد که نوشیدن سه فنجان چای در روز می‌تواند سرعت روند پیریبیولوژیک و نیاز رجوع به پزشک برای مداوا را کاهش دهد.

به نوشته روزنامه سان، محققان چینی اعلام کرده‌اند که مواد شیمیایی سالم موجود در چای سیاه و سبز می‌تواند با کاهش آسیب سلولی که به حفظ عملکرد طولانی‌مدت‌تر اندام‌ها می‌انجامد، «تاثیر مثبتی بر پیری» (اثر ضد پیری) داشته باشد. بزرگترین مزایای چای در دوستداران دمنوش ثابت مشاهده شد، اما دیگر مردم نیز می‌توانند با مصرف چای سبز و سیاه سلامت خود را تقویت کنند.

دکتر یی شیانگ، از دانشگاه سیچوان، گفت: ما دریافتیم که مصرف تقریبا سه فنجان چای در روز ممکن است فواید ضد پیری داشته باشد. این می‌تواند به دلیل این واقعیت باشد که چای حاوی «ترکیبات زیست فعال» متعددی است.

تحقیقات قبلی نشان داده است که نوشیدن چای می تواند شانس ابتلا به دیابت و بیماری قلبی را کاهش دهد. چای حاوی پلی فنول‌ها است که آنتی‌اکسیدان‌های قدرتمندی هستند که می‌توانند به محافظت در برابر سرطان‌ها و بیماری‌های عصبی مانند زوال عقل نیز کمک کنند.

آخرین مطالعه در زمینه فواید چای بر سلامت کلی بدن به بررسی چگونگی تأثیر این نوشیدنی بر پیری بیولوژیکی می‌پردازد. محققان در جریان این مطالعه داده‌های ۵.۹۹۸ بزرگسال در بریتانیا ۳۷ تا ۷۳ ساله و ۷.۹۳۱ فرد ۳۰ تا ۷۹ ساله در چین را بررسی کردند.

از مشارکت کنندگان در مورد میزان چایی از جمله چای سبز و که در طول روز می‌نوشند و همچنین چای سیاه که معمولا در برخی نقاط دنیا با شیر برای دم کردن مخلوط می‌شود، سؤال شد.

پیری بیولوژیکی آن‌ها نیز با استفاده از آزمایش‌های خون خاصی که تغییرات «دی ان ای» (DNA) افراد را بررسی می‌کند، اندازه‌گیری شد. در طول دوره پیگیری دو ساله این تحقیق مشخص شد که نوشیدن هر مقدار چای سرعت پیری افراد را در کاهش می‌دهد و بهبودها با سه فنجان در روز به اوج خود می‌رسد.

دکتر شیانگ گفت: چای حاوی ترکیبات فعال زیستی مختلفی مانند پلی فنول‌ها، تیانین و کافئین است که ممکن است به اثرات بالقوه ضد پیری آن مرتبط باشد.

گزارش شده است که پلی فنول ها میکروبیوتای روده را تعدیل می‌کنند که ممکن است تأثیر مهمی در تنظیم تغییرات مرتبط با افزایش سن در ایمنی، متابولیسم و عملکرد شناختی داشته باشد.

منبع: همشهری