نکات مهمی که کارگران درباره سنوات پایان کار باید بدانند

به گزارش 9صبح، کارگرانی که مشمول قانون کار هستند، از حقوق و مزایای مختلفی در رابطه با انجام وظایف خود در حین کار برخوردار هستند که یکی از مهم‌ترین این مزایا پاداش سالانه آنان است.

«پایه سنواتی»، مفهومی متفاوت از «مزایای پایان کار» است و معمولاً کارگران آن را با معنای عرفی «سنوات» اشتباه می‌گیرند. «پایه سنواتی» را می‌توان بخش حمایتی پایه حقوق نامید که معمولاً برای جبران حداقل دستمزد، توسط شورای‌عالی کار، تصویب و ابلاغ می‌شود. این بخش از حقوق، در واقع قسمتی از حقوق پایه است که معمولاً با حداقل دستمزد جمع و به کارگر پرداخت می‌شود؛ هرچند می‌توان آن را به‌صورت چند ماه یک بار یا سالی یک‌بار نیز پرداخت کرد. «پایه سنوات» یکی از مزایای جانبی دستمزد است و تغییر میزان سالانه آن ارتباطی با افزایش دستمزد ندارد.

اما همواره این سؤال مطرح است؛ آیا پرداخت سنوات و پایان کار به‌صورت ناقص و امضای برگه تسویه حساب علی‌الحساب تلقی می‌شود؟

طبق ماده 24 قانون کار مزایای پایان کار و سنوات در اتمام قرارداد کار به‌ازای هر سال سابقه کار معادل یک ماه آخرین حقوق باید پرداخت شود.

 طبق توضیحات ارائه‌شده اگر کار شما جنبه مستمر داشته باشد و قرارداد کار از نوع شفاهی، با توجه به اینکه اتمام قرارداد کار مشخص نیست با توجه به تبصره 2 ماده 7 قانون کار نوع قرارداد کار دائمی تلقی می‌شود.

 اگر کارکرد شما به‌صورت متوالی بوده باشد و ادامه دارد مبالغ پرداختی به‌عنوان سنوات و پایان کار در مدت اشتغال علی‌الحساب تلقی می‌شود و کارفرما مکلف است در موقع اتمام قرارداد کار باقی‌مانده مبالغ سنوات را نیز پرداخت کند.

در صورتی که کارفرما علی‌الحساب شدن سنوات پرداختی را قبول نکند و بین کارگر و کارفرما در این مورد اختلافی وجود داشته باشد کارگر می‌تواند در اداره کار علیه کارفرما برای مطالبه مابه‌التفاوت سنوات پرداختی شکایت کند. در صورتی که اداره کار نیز رأی به‌نفع کارفرما صادر کند کارگر می‌تواند طبق توضیحات شرایط علی‌الحساب شدن سنوات کارگران شکایت به دیوان عدالت اداری برای دریافت مابه‌التفاوت سنوات را انجام دهد و پیگیری کند.