آشنایی با استراتژی تدافعی و تهاجمی در سرمایه‌گذاری

به گزارش 9 صبح، استراتژی‌های سرمایه‌گذاری ریسکی به دو دسته عمده تدافعی و تهاجمی تقسیم می‌شوند. انتخاب استراتژی تدافعی و تهاجمی به عوامل متعددی مربوط می‌شود که اصلی‌ترین آن درجه ریسک‌پذیری سرمایه‌گذار است.

سرمایه‌گذاری همواره در معرض ریسک‌های متعددی قرار دارد که مجموع این ریسک‌ها، میزان ریسک سرمایه‌گذاری را نشان می‌دهد. ریسک یک موقعیت سرمایه‌گذاری رابطه مستقیمی با بازده مورد انتظار سرمایه‌گذار دارد. سرمایه‌گذاران همیشه ریسک بیشتر را در برابر بازدهی مورد انتظار بالاتر قبول می‌کنند. سرمایه‌گذاران در میان دو موقعیت سرمایه‌گذاری با میزان ریسک مشابه، موقعیتی را انتخاب می‌کنند که بازدهی مورد انتظار بالاتری را در بر داشته باشد. این یعنی مطلوبیت سرمایه‌گذاران در گروی ریسک کمتر و بازدهی مورد انتظار بیشتر است.

استراتژی سرمایه‌گذاری تدافعی و تهاجمی هم برای اشخاص حقوقی (در زمینه تخصیص منابع و دارایی‌ها و ترکیب ترازنامه) و هم برای اشخاص حقیقی و در زمینه مدیریت سبد سهام مورد استفاده است.

استراتژی سرمایه‌گذاری تدافعی به دنبال کاهش ریسک سرمایه‌گذاری است. در این نوع استراتژی، سرمایه‌گذار موقعیتی را اتخاذ می‌کند که از ریسک کمتری برخوردار باشد و بازدهی مورد انتظار متناسب داشته باشد. استراتژی‌های سرمایه‌گذاری دفاعی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ابتدا حفاظت و در مرحله دوم رشد متوسط را ارائه دهند. بسیاری از مدیران سبد سهام استراتژی‌های سرمایه‌گذاری دفاعی را برای مشتریان ریسک گریز، مانند بازنشستگان بدون حقوق ثابت، اتخاذ می کنند. سرمایه‌گذاری‌های معمولی در استراتژی تدافعی شامل اوراق قرضه کوتاه‌مدت با کیفیت بالا (مانند اوراق خزانه) و سهام تدافعی است.

یک استراتژی سرمایه‌گذاری دفاعی مستلزم تعادل مجدد سبد سهام برای حفظ تخصیص دارایی مورد نظر است. این نوع استراتژی همچنین شامل خرید اوراق قرضه با کیفیت بالا و با سررسید کوتاه و سهام بلوچی یا تدافعی است. ایجاد تنوع در بخش ها و کشورها، قرار دادن دستورات توقف ضرر، نگهداری وجه نقد و معادل آن در بازارهای پایین از استراتژی‌هایی برای محافظت از سرمایه‌گذاران، در برابر ضررهای قابل توجه ناشی از رکودهای عمده بازار است.

استراتژی سرمایه‌گذاری تدافعی یکی از چندین گزینه در هنگام مدیریت یک سبد است. مدیریت سبد سهام هم هنر و هم علم است. مدیران سبد باید با در نظر گرفتن اهداف سرمایه‌گذاری خاص و انتخاب تخصیص مناسب دارایی و در عین حال، متعادل کردن ریسک و پاداش بالقوه، تصمیمات حیاتی برای خود یا مشتریان خود بگیرند.

استراتژی سرمایه‌گذاری تهاجمی معمولا بر بازدهی مورد انتظار بالایی تمرکز دارد که با وجود ریسک بالا، می‌تواند موجب سوددهی قابل توجهی شود. یک استراتژی تهاجمی به مدیریت فعال‌تری نسبت به یک استراتژی محافظه‌کارانه یا تدافعی نیاز دارد؛ زیرا احتمالاً با نوسانات بیشتری درگیر شوند و بسته به شرایط بازار ممکن است به تعدیل‌های مکرر نیاز داشته باشد. همچنین برای بازگرداندن تخصیص سبد سهام به سطوح هدف خود، تعادل بیشتری لازم است. نوسانات دارایی‌ها می‌تواند منجر به انحراف قابل توجه تخصیص از وزن اولیه آن‌ها شود. این کار اضافی همچنین باعث افزایش هزینه‌ها می‌شود؛ زیرا ممکن است مدیر سبد برای مدیریت تمام این موقعیت‌ها به کارکنان بیشتری نیاز داشته باشد.

استراتژی‌های سرمایه‌گذاری تهاجمی ممکن است شامل یک استراتژی گردش مالی بالا نیز باشد که به دنبال تعقیب سهام‌هایی است که عملکرد نسبی بالایی را در یک دوره زمانی کوتاه نشان می‌دهند. گردش مالی بالا ممکن است بازدهی بالاتری ایجاد کند؛ اما می‌تواند هزینه‌های تراکنش بالاتری را نیز به همراه داشته باشد و در نتیجه احتمال عملکرد ضعیف را افزایش دهد.

جنبه دیگری از استراتژی سرمایه‌گذاری تهاجمی مربوط به تخصیص است. یک استراتژی که به سادگی تمام پول موجود را به طور مساوی به 20 سهام مختلف تقسیم می کند؛ می‌تواند یک استراتژی تهاجمی باشد؛ اما تقسیم همه پول به طور مساوی فقط به 5 سهام مختلف، همواره تهاجمی‌تر است.

استراتژی های سرمایه گذاری تهاجمی معمولاً برای سبد‌های سهامی کوچکتر مناسب است. این استراژی برای افراد منعطف‌تر مانند جوانان که از آنجایی که یک افق طولانی سرمایه‌گذاری آنها را قادر می سازد تا از نوسانات بازار عبور کنند و ضررهای اولیه در حرفه تأثیر کمتری نسبت به آینده دارد مناسب‌تر است؛ مگر اینکه چنین استراتژی فقط برای بخش کوچکی از سبد سهام اعمال شود. صرف نظر از سن سرمایه‌گذار، تحمل ریسک بالا یک پیش نیاز مطلق برای یک استراتژی سرمایه گذاری تهاجمی به شمار می‌رود.