ناگفته‌های بازیگر «نیسان آبی»‌ که معلم ریاضی است!

به گزارش 9 صبح، سیروس همتی از آن دست بازیگرانی است که فعالیت خود را از بازی روی صحنه تئاتر آغاز کرده و بعد پایش به سینما و تلویزیون باز شده است. این بازیگر ۴۹ ساله که در رشته ریاضی تحصیل کرده، اکنون به عنوان معلم ریاضی تدریس هم می کند. همتی علاوه بر بازیگری در جلوی صحنه، در پشت صحنه هم فعال است و نویسندگی و کارگردانی انجام می دهد. از جمله آثاری که سیروس همتی بازی کرده، می توان به فیلم‌ها و سریال‌هایی چون «مارمولک»، «خداحافظ بچه»، «کارگر ساده نیازمندیم»، «زن‌ها فرشته‌اند ۲»، «خوب، بد، زشت» و «صبح آخرین روز» اشاره کرد. او که سریال «آهوی من مارال» را آماده توزیع در شبکه نمایش خانگی دارد، اکنون با سریال «نیسان آبی» مهمان خانه‌هاست و این بهانه گفت و گویی است که میخوانید:

این روزها مشغول انجام چه کاری هستید؟

در شهرستان مشغول بازی در مسابقه «۷۷ساعت» هستم که کارگردانی اش را سعید ابوطالب بر عهده دارد. من و چند بازیگر دیگر با گروه هایی که مهارت های علمی و فردی دارند، همراه می شویم.

بازی تان در سریال «نیسان آبی» به پایان رسیده است؟

خیر، چند سکانس از بازی ام باقی مانده است.

نقش تان چه ویژگی داشت که با وجود حضور کم رنگ نسبت به دیگر بازیگران، بازی در «نیسان آبی» را پذیرفتید؟

نقش «جهان» در طرح اولیه یک خطی به من ارائه شد؛ نگهبان گاوداری، اما تعاملم در سریال های گذشته و شناخت بنده از منوچهر هادی، سبب شد نگران نباشم و در نهایت نقش «جهان» را پذیرفتم.   اکنون تماشاگران و مردم نقش «جهان» را مورد لطف خود قرار داده اند و بازتاب های خوبی گرفته ام.

«جهان» یکی از شخصیت های دوست‌داشتنی قصه است. با وجود جدی بودن نقش، در موقعیت های مختلف مخاطب را می خنداند و لج او را هم درمی آورد. به عنوان یک بازیگر و کارگردان کاربلد چه طراحی برای نقش کردید؟

سخنان تان را درباره «جهان» تایید می کنم و به شدت به ویژگی هایی که اشاره کردید در طول بازی فکر می کردم. جهان شخصیتی خوش مشرب، دوست داشتنی و بامرام است اما در بحث مالی اصلاً کوتاه نمی آید. از این گونه شخصیت ها که هم دوست داشتنی و هم ناخن‌خشک باشند، کم داشتیم و من در سریال یا اثری ندیدم که به آن رجوع کنم. از بازی در نقش لذت بردم و به عقیده بنده هر چیزی که در پشت دوربین اتفاق بیفتد به راحتی در جلوی دوربین هم جواب می دهد. حس و حال و شور و لذتی با نقش خودم داشتم و مهم تر از همه، دیگران با نقش من داشتند و معلوم بود که اگر نقش توانسته عوامل پشت صحنه را متقاعد و ارتباط برقرار کند، در بازی موفق بوده ام.

با این توضیحات و علاقه ای که به نقش «جهان» نشان می دهید برایتان کوتاهی و بلندی نقش فرقی نمی کند؟

خیر. نقش کوتاه و به شدت پرمحتوا را دوست دارم. به نظرم نقش کوچک و بزرگ وجود ندارد و مهم تاثیرگذاری آن است. بعضی از بازیگران نقش خوبی در اثری دارند اما در واقعیت تاثیری را که باید نمی گذارند. معتقدم نقش حتی اگر یک سکانس تاثیرگذار باشد به آن سیمرغ جشنواره فیلم فجر را می دهند.

از چه مقطعی تصمیم گرفتید وارد این حرفه شوید؟

به اصرار تقی همتی نیا، پسر دایی ام این اتفاق افتاد. او دستم را گرفت و پا به پا همراهم بود. خیلی از بازیگران و هنرمندان بنام همچون رحمان سیفی آزاد، کیومرث مرادی، مرحوم علی سلیمانی، فرشاد خدایی و کریم رجبی ‌هم دوره من بودند و ما زیر نظر حسین پرستار، سید جواد هاشمی و آتیلا پسیانی بودیم.

نخستین اثری که توسط آن دیده شدید، کدام است؟

در «خاک سرخ» ابراهیم حاتمی کیا دیده شدم. به واسطه آشنایی ام با بهرام عظیم پور که انتخاب بازیگران را بر عهده داشت و در تئاتر دستیارش بودم و حبیب رضایی که بازیگردان «مارمولک» بود، وارد گود بازیگری شدم و در این سریال نقش آفرینی کردم.

سال ها در این حرفه خاک صحنه خوردید و در آثار سینمایی و نمایشی متعددی نقش‌آفرینی کردید. قبول دارید که بیننده شما را با آثار کمدی تان می شناسد؟

خیر، این طور نیست، بلکه نگاه من به دنیا در کتاب ها و نمایش نامه هایی که چاپ کرده ام، نگاه طنز است. یک نقش هرچقدر هم که جدی باشد، لایه های طنزی دارد که مطمئن باشید بازیگر به آن لایه ها فکر نکرده است. در پاسخ به سوال شما باید بگویم که نقش های جدی هم داشتم مثل «کارگر ساده نیازمندیم»، «ضربه فنی» و «صبح آخرین روز». معتقدم بازیگر کمدی می تواند از پس نقش جدی برآید مثل جواد عزتی، رضا عطاران و علیرضا خمسه، اما بازیگر نقش جدی شاید نتواند نقش کمدی بازی کند. نکته مهمی که در انتخاب کارهایم دارم این است که فقط بازیگر نقش کمدی نباشم و در انتخاب هایم دقت و ثابت کنم که دایره و دامنه ارائه نقش هایم گسترده و متفاوت است و در هر نقشی می توانم بازی کنم چون من یک بازیگرم.

سیروس همتی در کنار بازیگری، معلم ریاضی هم هست. دانش آموزان تان از شما تقاضا نمی کنند آن ها را برای بازی معرفی کنید؟

من سر کلاس لذت می برم. دانش آموزانم چیزهایی درباره بازیگری از من می پرسند و من می گویم به شرطی که درس بخوانند و کنفرانس بدهند، من به سوالات بازیگری شان پاسخ می دهم. اکنون همچنان تدریس می کنم.