نادیده گرفته شدن مهارت انسانی پوچتینو در دنیای تحلیل داده

به گزارش 9صبح،بهداد اقبالی در جلسه چلسی با پوچتینو با انبوهی از آمار به سراغ او رفت.این موضوع می‌تواند درست باشد، اما روح انسانی سرمربی آرژانتینی دست‌کم گرفته می‌شودمائوریسیو پوچتینو رابطه بسیار نزدیکی با بازیکنان خود دارد.او از نسلی می‌آید که در کنار مسائل فنی، به احساسات و عواطف بازیکنان نیز ارزش قائل است. جاناتان نورث‌کرفت در یادداشت ویژه خود به این موضوع می‌پردازد. 

با وجود اینکه تاتنهام از زمین تمرینی کلاس جهانی برخوردار است، اما یک محوطه باربیکیو هم دارد. این محوطه، یکی از میراث‌های فراوان  مائوریسیو پوچتینو  در این باشگاه به شمار می‌رود، مکانی بزرگ برای سرو غذا در فضای باز و سرپوشیده که در آن بازیکنان و کارکنان برای تجربه‌ ساده اما عمیق پیوند انسانی دور هم جمع می‌شوند. دنیل لوی در فوتبال خیلی احساساتی نیست، اما به اندازه‌ای برای پیوند انسانی ارزش قائل بود که با درخواست مائوریسیو پوچتینو، مبلغی برای ساخت این محوطه سرمایه‌گذاری کند. با این حال، برای نسل جدید مالکان و مدیران فوتبال، این سوال مطرح می‌شود که آیا آن‌ها به اندازه کافی برای عنصر انسانی اهمیت قائل هستند؟

این احساس پس از اخراج غیر قابل درک مائوریسیو پوچتینو در چلسی به وجود آمد. باشگاهی که در فصل 23-2022 سه سرمربی عوض کرده بود. در حالی که خریداران پرشور این باشگاه دائما در حال استخدام، اخراج، تغییر ساختار و خرید بازیکن بودند، آن‌ها با این کار، نوسانی عظیم در وضعیت تیم و هجوم عظیمی از بازیکنان تازه وارد را ایجاد کردند. طی 14 ماه ابتدایی دوران تاد بولی - بهداد اقبالی، 30 بازیکن جذب شدند. شاید چیزی که آن‌ها پس از ولخرجی 600 میلیون پوندی مشاهده کردند، فقط انباشت سرمایه بود. اما هر بازیکن یک فرد است، یک انسان جوان و اغلب خارجی، همه‌ آن‌ها به درک شدن، مراقبت و توجه با روش‌هایی مناسب نیاز دارند. داده‌ها نقش سنگینی در تفکرات بولی و اقبالی دارند، با این حال شما نمی‌توانید معیاری برای ارتباط انسانی درون یک گروه تعیین کنید. برای درک آن، باید در میان آن باشید، آن را احساس کنید و ببینید.

گراهام پاتر در دوران کوتاه حضور خود در چلسی با تعدد بازیکنان مواجه شد که او را گیج و سردرگم کرده بود. این آشفتگی به وضوح در یک صحنه خاص در هتل رادیسون بلو، جایی که چلسی برای دیدار رفت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل دورتموند آماده می‌شد، آشکار شد. در حالی که پاتر پس از نتایج ضعیف، چهره‌ای درهم و غمگین داشت، در سالن هتل در کنار بازیکنانش قرار داشت. ناگهان، در چارچوب در، آندری سانتوس، کاپیتان جوانان برزیل که با مبلغ 18 میلیون پوند به چلسی پیوسته بود، ظاهر شد. سانتوس با جت شخصی به دورتموند منتقل شده بود تا به جمع 32 بازیکن دیگر سرمربی انگلیسی اضافه شود. در همین حال، بهداد اقبالی در لابی هتل در حالی که روی کت ورزشی او نوشته بودند «کارمند»، با تلفن همراهش مشغول بود. تاد بولی در میز کناری قصد داشت با هرکس که حاضر باشد، فوتبال‌دستی بازی کند. این صحنه به طور کامل آشفتگی و سردرگمی موجود در چلسی را در آن مقطع زمانی به تصویر می‌کشد. پاتر در میان انبوهی از بازیکنان تازه وارد و بدون هیچ برنامه مشخصی برای آینده، احساس می‌کرد گم شده است. مالکان باشگاه نیز به جای تمرکز بر ایجاد ثبات و انسجام در تیم، به دنبال سرگرمی‌های شخصی خود بودند. 

این محیطی بود که پوچتینو به ارث برد و با وجود خریدهای تابستانی بیشتر، او موفق شد حس وحدت، تمرکز، هدف مشترک و حتی لذت را به چلسی اضافه کند. این موضوع فرآیندی یک‌شبه نبود. ساخت روابط واقعی، زمان‌بر است. حتی اواخر سال هم موانعی وجود داشت، مثل زمانی که نیکولاس جکسون و نونی مادوئکه در پیروزی مقابل اورتون سعی کردند مانع از پنالتی کول پالمر شوند.  سرمربی آرژانتینی پس از بازی به شدت «فردگرایی» را مورد انتقال قرار داد  تا ثابت کند «اخلاق تیمی» تا چه حد برای او ارزشمند است. چلسی که فصل را با پنج برد پیاپی و کسب سهمیه اروپایی به پایان رساند، به وضوح مجموعه‌ای از بازیکنان مکمل با نقش‌ها و تاکتیک‌های مشخص و هدف مشترک بود؛ به عبارت دیگر، یک تیم.

یکی از بازیکنان باتجربه تیم، که اغلب در ترکیب پوچتینو قرار نمی‌گرفت، باور داشت پوچ بهترین سرمربی‌ او در سطح باشگاهی است. گفته می‌شود پس از اعلام جدایی پوچتینو از باشگاه، گروه واتس‌اپ بازیکنان چلسی مملو از پیام‌های ناباورانه شد.  ایموجی «دست به پیشانی» جکسون در اینستاگرام  شاید دقیق‌ترین ضربه‌ای باشد که مهاجم چلسی در کل سال به هدف زده است. علاقه و احترام بازیکنان به پوچتینو، پدیده جدیدی نیست. در جشن تولد 50 سالگی او، ویدیوهایی از پیام‌های تبریک بازیکنان سابقش روی پرده‌ای بزرگ پخش شد. در جام جهانی قطر، کیلیان امباپه (که در پاریس سن ژرمن با او همکاری داشته بود) و هوگو لوریس (دروازه‌بان او در تاتنهام) با اشتیاق به سراغ سرمربی سابق‌شان رفتند. او همچنان با مارکو وراتی، بازیکن سابق دیگر PSG، رابطه نزدیکی دارد و حتی به جشن تولد نیمار دعوت شد، هرچند با کمال ادب این درخواست را رد کرد. 

پل وینستلی و لارنس استوارت، مدیران ورزشی چلسی، افرادی باهوش، واقع‌بین و باتجربه در فوتبال هستند. آن‌ها مهارت‌های پوچتینو در تیم‌سازی را تحسین می‌کردند و از اینکه او در اولین هفته‌های حضورش در چلسی،  از جیب خودش برای برگزاری یک باربیکیو برای کارکنان، بازیکنان و خانواده‌هایشان هزینه کرد،  بسیار خوشحال شدند. آن‌ها از تلاش سرمربی چلسی برای ایجاد روحیه جمعی به وجد آمده بودند. پوچتینو برای جشن کریسمس، پارکینگ زمین کوبهام را به یک بازارچه کریسمسِ آلمانی تبدیل کرده بود. در این بازارچه، سوسیس کبابی، غرفه‌های کوچک، یک ایستگاه پیتزا و همچنین عروسک‌های تیم‌های مردان و زنان چلسی برای سرگرمی کودکان وجود داشت. همه کارکنان کوبهام به همراه خانواده‌هایشان و تیم زیر ۹ ساله‌های چلسی به این جشن دعوت شده بودند. این کار فرصتی را فراهم می‌کرد تا کارکنان عادی، فرزندانشان و بازیکنان جوان با ستاره‌های تیم اصلی معاشرت داشته باشند.

البته بدیهی است که اگر نتایج در داخل زمین ناامیدکننده بود، همه این اقدامات صرفا کارهای بیهوده و خوش‌گذرانی به نظر می‌رسید. اما نتایج ضعیف نبود. با وجود رتبه ضعیف در فصل 24-2023، مدیران چلسی، هوادران و کارشناسان فوتبال معتقد بودند که نتایج تیم بد نبوده است. چلسی تنها با یک برد دیگر می‌توانست به همان تعداد امتیاز تاتنهامی برسد که برای فصل خود مورد تحسین قرار گرفته بود. این دستاورد با وجود مصدومیت‌های طولانی‌مدت بازیکنان کلیدی مانند ریس جیمز، بن چیلول، کریستوفر انکونکو و رومئو لاویا به دست آمد. با وجود این مسائل، مرد آرژانتینی نتوانست در جلسه بازبینی فصل رضایت مدیران را جلب کند.  مدیران چلسی به این دلایل پوچتینو را اخراج کردند: تعویض‌های نامناسب تیم، نرخ پایین تبدیل موقعیت‌ها به گل، عدم تعهد کافی به سبک بازی مالکانه و مقاومت در برابر استخدام مربی ضربات ایستگاهی . اقدامات پوچتینو در ایجاد روحیه و تیم‌سازی رضایت آن‌ها را در پی داشت و اختلاف تنها در مسائل تاکتیکی و شیوه بازی چلسی بود. 

مقاومت پوچتینو در برابر استخدام مربی ضربات شروع مجدد ، شاید نقطه ضعف او محسوب شود؛ چرا که استفاده از مربیان تخصصی نشان‌دهنده‌ روند رو به رشد فوتبال است. با این حال، به نظر می‌رسد سایر انتقادات علیه او قابل بحث باشد. دستاورد مهم دوران مربیگری او، یعنی تبدیل انبوهی از بازیکنان به یک تیم متحدِ در حال پیشرفت و پیروز، به طور کامل نادیده گرفته شده است. این رویکرد، نمونه‌ای از تفکر مدرنی است می‌خواهد فوتبال را به آمار و ارقام و نقل و انتقالات تقلیل دهد. این نوع تفکر به ویژه در میان مالکان باشگاه‌ها با رویکرد تجاری رواج دارد که خواهان اندازه‌گیری دقیق همه چیز هستند. متاسفانه، هنر رهبری و ایجاد انگیزه در گروه، که از ارکان مدیریت سنتی به شمار می‌رود، توسط آن‌ها چندان ارزشمند تلقی نمی‌شود.

با این حال، این موضوع دقیقا همان مهارتی است که بزرگان فوتبال مانند سر الکس فرگوسن در آن بی‌نظیر بودند، همان چیزی که یورگن کلوپ در طول دوران خارق‌العاده‌اش به ما نشان داد، و مهارتی که سرمربیانی چون پپ گواردیولا، میکل آرتتا و ژابی آلونسو به اندازه فلسفه و تاکتیک‌هایشان به آن اهمیت می‌دهند. پوچتینو با وجود موفقیت در ایجاد روحیه تیمی و تبدیل یک گروه به یک تیم متحد، به دلیل برخی اختلافات تاکتیکی، شغل خود را از دست داد. این اتفاق نشان می‌دهد که در دنیای امروزی فوتبال، که تحت سیطره مالکان با رویکرد تجاری قرار دارد، گاهی اوقات ارزش‌هایی مثل رهبری و ارتباط انسانی نادیده گرفته می‌شوند. با این حال، همانطور که مثال‌هایی از مربیان برجسته ذکر شد، این مهارت‌های رهبری و برقراری ارتباط موثر با بازیکنان، در کنار دانش فنی و تاکتیک‌های فنی، برای موفقیت یک تیم ضروری است.