تیم ملی فرانسه آخرین میزبان قهرمان یورو

به گزارش 9صبح،مسابقات یورو 2024 امشب در کشور آلمان آغاز می‌شود و باید دید مانشافت می‌تواند طلسم 40 ساله جام ملت‌های اروپا را بشکند یا خیر.در طول 40 سال اخیر هیچ یک از تیم‌های ملی کشور میزبان یورو نتوانسته‌اند قهرمان این رقابت شوند؛ آخرین قهرمان فرانسه میشل پلاتینی در سال 1984 بود. پس از آن فقط شکست و ناامیدی برای میزبان‌ها اتفاق افتاد.

تیم ملی آلمان، میزبان یورو 2024 سرمربی جوانی دارد. یولیان ناگلزمان در گروه A یورو 2024 و در رقابت با تیم‌های اسکاتلند، مجارستان و سوئیس، تلاش خواهد کرد تا در این یوروی خانگی پس از گذشت ده سال از جام جهانی 2014 برزیل که آخرین تورنمنت ملی فوق العاده برای مانشافت بود، به رستگاری برسد.

با وجود مجموع سه قهرمانی که آلمان را در فهرست طلایی یورو در کنار اسپانیا قرار می‌دهد، آخرین قهرمانی ژرمن‌ها در مسابقات اروپایی به کسب عنوان قهرمان در سال 1996 در ومبلی با پیروزی مقابل جمهوری چک باز می‌گردد. منطقی است که هواداران مانشافت امسال از تیم خود، انتظار پاسخ و واکنشی مناسب را داشته باشند. هر چند آلمان علاوه بر رقبای خود، باید با یک مانع دیگر نیز مواجه شده و آن را شکست دهد؛ مانعی برای تمام میزبان‌های یورو.

در حقیقت، 40 سال است که هیچ یک از تیم‌های ملی کشورهای میزبان جام ملت‌های اروپا موفق به کسب قهرمانی در این تورنمنت نشده‌اند. آخرین تیمی که موفق و قهرمان شد، فرانسه میشل پلاتینی در سال 1984 بود. از آن زمان به بعد، فقط سریالی از ناامیدی‌ها و شکست‌های سنگین را شاهد بوده‌ایم که به دامن زدن به چیزی که یک طلسم واقعی به نظر می‌رسد، کمک کرده است.

دهه 80 و 90؛ شکست آلمان، سوئد و انگلیس

آخرین تیم ملی میزبان که موفق به کسب قهرمانی در یورو شد، تیم ملی فرانسه در سال 1984 بود که از روی نیمکت توسط سرمربی میشل هیدالگو و در زمین توسط شماره 10، میشل پلاتینی رهبری می‌شد و در فینال اسپانیا را با نتیجه 2-0 شکست داد.

اما از آن زمان، در طول 40 سال بعد، هیچ میزبانی موفق به انجام این کار نشده است. در سال 1988، آلمان غربی فرانتس بکن باوئر در نیمه نهایی مقابل هلند تماشایی رینوس میشل با نتیجه 2-1 در هامبورگ شکست خورد و حذف شد تا لاله‌های نارنجی جواز حضور در فینال مقابل اتحاد جماهیر شوروی را کسب کنند.

ماتئوس، بازیکن آینده اینتر با یک ضربه پنالتی آلمان را پیش انداخت اما هلند ابتدا بازی را با یک پنالتی دیگر که توسط رونالد کومان به ثمر رسید، به تساوی کشاند و سپس در فاصله دو دقیقه به پایان بازی، با نمایش عالی فن باستن که یورگن کولر، مدافع آلمان را به سخره گرفت و با خونسردی توپ را وارد دروازه کرد، کامبک خود را تکمیل کرد.

سوئد در یورو 1992 هم عملکرد بهتری نداشت. اسکاندیناوی‌ها در نیمه نهایی مقابل آلمان شکست خورده و حذف شدند. ژرمن‌ها با یک گل توسط توماس هسلر پیش افتادند و بریس کارل هاینتس ریدله، گل‌های برولین از روی نقطه پنالتی و کنت اندرسون را بی فایده ساخت تا آلمان با نتیجه 3-2 پیروز شود.

چهار سال بعد در یورو 1996، آخرین جام ملت‌های اروپا در قرن بیستم، انگلیس که یکی از مدعیان اصلی بود نیز ناکام ماند. تیم گاسکوئین و شیرر پس از تساوی 1-1 در وقت‌های قانونی دیدار نیمه نهایی، در ضربات پنالتی با نتیجه 6-5 مقابل آلمان شکست خورد. ژرمن‌ها سپس در فینال ومبلی مقابل جموری چک به هدف طلایی خود رسیدند و قهرمان یورو شدند.

دهه اول قرن 21؛ شکست هلند و پرتغال

قرن جدید یا یورو 2000 آغاز شد، دوره‌ای از مسابقات جام ملت‌های اروپا که با میزبانی مشترک بلژیک و هلند برگزار شد. با توجه به قرار گرفتن بلژیک در رده سوم گروه B و پشت سر ایتالیا و ترکیه، آن‌ها در همان مرحله گروهی از رقابت‌ها حذف شدند. با این که مسیر شیاطین کاملاً ناامیدکننده بود، ماجراجویی هلند فرانک رایکارد تا نیمه نهایی ادامه داشت.

لاله‌های نارنجی بالاتر از فرانسه صدرنشین گروه D شدند. آن‌ها در یک چهارم نهایی یوگوسلاوی را با نتیجه 6-1 شکست دادند اما در یک قدمی فینال، پس از تساوی در وقت‌های قانونی، در ضربات پنالتی مقابل ایتالیای دینو زوف با نتیجه 3-1 شکست خوردند. میزبان‌ در دیداری که در آمستردام آرنا با تشویق کامل یک استادیوم نارنجی پوش به میدان رفت و با توجه به اخراج زامبروتا در دقیقه 34 حتی از نظر عددی نیز برتری داشت، در وقت‌های قانونی دو ضربه پنالتی را از دست داد تا در نهایت حذف شود.

ابتدا فرانچسکو تولدو ضربه پنالتی فرانک دی بوئر را سیو کرد و سپس کلایورت پنالتی خود را به تیر دروازه کوبید. هلند یک بار دیگر نیز توسط برکمپ توپ را به تیر دروازه زد. نتیجه همان تساوی 0-0 ماند تا در نهایت بازی به ضربات پنالتی رسید که در آن، دروازه‌بان ایتالیایی بار دیگر تبدیل به یک قهرمان شد و باز هم پنالتی فرانک دی بوئر را که کابوسی حقیقی را تجربه می‌کرد، توانست مهار کند. سپس پس از پنالتی خارج از چارچوب استام، پنالتی پیروزی بخش توتی و اشتباه مالدینی برای ایتالیا، باز هم تولدو ناجی شد و پنالتی تعیین کننده و مهم بوسولت را سیو کرد. در یک بازی پرتلاطم در مقابل چشمان هواداران هلند، این تیم با یورو خداحافظی کرد.

طلسم تیم‌های میزبان جام ملت‌های اروپا حتی در مسابقات یورو 2004 نیز به شدت به چشم آمد. پرتغال لوییز فلیپه اسکولاری که در ابتدا خود را با نام‌های بزرگ نسل طلایی و یک قهرمان جوان چون کریستیانو رونالدو معرفی کرد، در زیباترین لحظه یا همان فینال، در دیداری که به عنوان یکی از تلخ‌ترین شکست‌ها برای میزبان‌های یورو به یاد آورده می‌شود، شکست خورد. پرتغال در بازی افتتاحیه گروه A با نتیجه 2-1 مقابل یونان شکست خورد اما سپس مسیری مشخص را در پیش گرفت؛ آن‌ها با پیروزی 2-0 مقابل روسیه و 1-0 مقابل اسپانیا، صدرنشین گروه شدند و سپس در یک چهارم نهایی پس از تساوی 2-2 در وقت‌های قانونی، انگلیس را با نتیجه 6-5 در ضربات پنالتی شکست دادند و در نیمه نهایی نیز مقابل هلند با نتیجه 2-1 پیروز شدند.

اما در فینال سورپرایز بزرگ تورنمنت رقم خورد و یونان اوتو ری هاگل یک قهرمانی تاریخی را جشن گرفت. یونان که پیش از آن نیز میزبان را در مرحله گروهی شکست داده بود، عملکرد فوق العاده خود را تکرار کرد تا پیش بینی‌ها در مهم‌ترین بازی را برعکس کند. استحکام دفاعی یونان مانع گلزنی پرتغال شد، در حالی که تک گل چاریستیاس در دقیقه 57 یک ملت را به جنون رساند.

چهار سال بعد، اتریش و سوئیس میزبانی یورو را بر عهده گرفتند و هر دو به ترتیب از طلسم میزبان‌ها رنج کشیدند و در مرحله گروهی حذف شدند. سوئیس تحت هدایت یاکوب کوهن با تنها 3 امتیاز و پایین‌تر از پرتغال، ترکیه و جمهوری چک، به عنوان تیم آخر گروه A به کار خود پایان داد. اتریش جوزف هیکرسبرگر نیز وضعیت بهتری نداشت و در گروه B با تنها یک امتیاز، پایین‌تر از کرواسی و آلمان و تنها بالاتر از لهستان به لطف تفاضل گل بهتر، در رده سوم قرار گرفت.

سال‌های 2011 تا 2020؛ فرانسه نیز دچار طلسم شد

این دهه نیز با طلسمی که مانع قهرمانی میزبان‌ها بود، مزین شد. در سال 2012، جام ملت‌های اروپا با میزبانی مشترک لهستان و اوکراین برگزار شد.

لهستان دستاورد چهار سال پیش اتریش و سوئیس را تکرار کرد. حضور آن‌ها در تورنمنت بسیار کوتاه بود و در همان مرحله گروهی با تنها 2 امتیاز و پایین‌تر از جمهوری چک، یونان و روسیه در رده آخر گروه A قرار گرفتند تا از گردونه رقابت‌ها کنار روند. اوکراین نیز نتوانست از تله مرحله گروهی جان سالم به در ببرد و با تنها سه امتیاز و پایین‌تر از انگلیس و فرانسه و تنها بالاتر از سوئد به لطف پیروزی در بازی رو در رو با این تیم، در رده سوم گروه D قرار گرفت.

در یورو 2016، فرانسه دیدیه دشان که دو سال بعد قهرمان جهان شد نیز طعم تلخ این طلسم را چشید. خروس‌ها مدعی اصلی قهرمانی بودند و همه چیز نشان دهنده شانس بالای موفقیت آن‌ها بود. فرانسه به راحتی با 7 امتیاز صدرنشین گروه A شد، در مرحله یک هشتم با نتیجه 2-1 ایرلند را شکست داد و در یک چهارم نهایی با نتیجه 5-2 مقابل ایسلند پیروز شد. در نیمه نهایی مقابل آلمان، قهرمان جهان به پیروزی تاریخی 2-0 دست یافت اما در فینال مقابل پرتغال، طلسم معروف یقه آن‌ها را گرفت.

با وجود خروج کریستیانو رونالدو از بازی در دقیقه 25 به علت مصدومیت پای چپ پس از برخورد با دیمیتری پایه، تیم ملی فرانسه نتوانست راهی برای گلزنی پیدا کند و در وقت‌های اضافه، آن‌ها مغلوب شوت پای راست قدرتمند و دقیق ادر، جانشین رونالدو شدند. پرتغال به قهرمانی رسید و فرانسه ناامیدی تلخی را تجربه کرد که تنها قهرمانی در جام جهانی روسیه توانست آن را از بین ببرد.

آخرین دوره جام ملت‌های اروپا یعنی یورو 2020 از نظر تئوری نباید مورد ارزیابی قرار گیرد زیرا در یازده شهر از یازده کشور مختلف برگزار شد. اما اگر بخواهیم آن را در نظر بگیریم، باز هم طلسم کشورهای میزبان جولان می‌دهد. فینال در ومبلی، معبد و خانه تیم ملی انگلیس برگزار شد و در حالی که سه شیرها پیروزی را از آن خود حس می‌کردند، در ضربات پنالتی مقابل ایتالیا از پا در آمدند. در کل، اکنون به 40ـمین سال شکست تیم‌های ملی کشورهای میزبان جام ملت‌های اروپا رسیده‌ایم و باید دید، آیا آلمان یولیان ناگلزمان می‌تواند این طلسم را در یورو 2024 بشکند؟