کارلو آمچلوتی:ستون‌هایی شبیه مالدینی؛رویای قهرمانی آتزوری

او سپس از شوخی با بازیکنان ذخیره در دوئل مقابل آلبانی دست نمی‌کشید، تنها کسانی که در زمین تمرین حاضر بودند (بازیکنان ثابت در سالن وزنه زدند). 

پس از اینکه ایتالیا با پیروزی کار خود را در یورو شروع کرد، همه چیز در اردوی آتزوری شاد و خوشحال کننده به نظر می‌رسید. برای چندمین بار ثابت شد که هیچ چیز در جهان آرامش‌بخش‌تر از برنده شدن نیست، آینه‌ای که می‌تواند چهره افسرده‌ترین تیم‌ها را تغییر دهد.

اسپالتی برای تمرین یکشنبه یک بازی دستگرمی کوچک پشت درهای بسته (15 دقیقه باز، اما برای مطبوعات) در برابر یک حریف بسیار ویژه یعنی تیم زیر 17 ساله‌های بروسیا دورتموند تدارک دیده بود. 

چند صد ایتالیایی مقیم آلمان به امید دیدن ستاره‌های محبوب خود به درهای کمپ آتزوری در ایزرلون نزدیک شده بودند و لوچانو در نهایت تسلیم شد: آنها می‌توانند وارد شوند. و حتی بیش از یک ساعت نیز همانجا ماندند و تمرین را تماشا کردند. 

یک تمرین شاد و خندان که نشان می‌داد ایتالیا بعد از پیروزی برابر آلبانی کاملا به آینده خوشبین شده است. ایتالیا تغییر مود داده و آن بدبینی عمومی، آن تردیدها در مورد تیم جوانی که در مرحله مقدماتی خوب بازی نمی‌کرد و آن سوء‌ظن به نسلی که اصولاً استعداد نسل قبل را ندارد، فعلا فراموش شده‌اند. 

ایتالیایی‌ها دیدند که تیم در بازی پرتنش و حساس برابر آلبانی خوب و جنگنده کار کرد و یک گل زود هنگام را با دو گل جواب داد. با دیدن این همبستگی، بسیاری از منفی‌گرایی‌ها به سرخوشی تبدیل شده است، با ستون‌هایی مانند بارلا، جورجینیو، دوناروما، دی لورنزو یا کیه‌زا و ستاره‌های تازه واردی مصل اسکاماکا، کالافیوری، باستونی و فراتزی، ایتالیا چهره‌ای دیگر از خود نشان داد و حالا جرأت می‌کند دوباره رویاپردازی کند، درست مانند سال 2021.

ایمان به اسپالتی یک بار دیگر روی جلد مطبوعات ایتالیا که هرگز واقعاً به لوچانو اعتقاد نداشتند، رفته است. به دور از کاتناچوی کلاسیک، لوچانو احترام همه حتی رسانه‌ها را نیز به دست آورده است. 

بازی بعدی پنجشنبه برابر اسپانیا، صدرنشین گروه است ولی ایتالیا حالا رویایی برای دوردست‌ها دارد، رویای دفاع از عنوان قهرمانی.