دلیل جدایی سرمربی اسبق تراکتور؛ پاکو خمز راز خود را برملا کرد

به گزارش 9صبح؛  پاکو خمز، سرمربی سابق تراکتور، با بیان اینکه فوتبال سرنوشت عجیبی دارد، از تصمیم خود برای ترک ایران و پیوستن به تیم ایبیزا در لیگ سوم اسپانیا گفت. خمس با وجود اینکه انتظار داشت در سطح بالاتری در اسپانیا کار کند، اما از این فرصت جدید استقبال کرده و هدف خود را قهرمانی و صعود به دسته بالاتر اعلام کرده است.

خمس با یادآوری دوران حضورش در ایران، به چالش‌های سازگاری با فرهنگ و شرایط فوتبال ایران اشاره کرد. او از طرفداران پرشور تراکتور و جو هیجان‌انگیز ورزشگاه یاد کرد، اما در عین حال به سختی‌های زندگی در ایران به ویژه مشکلات مربوط به خانواده‌اش اشاره کرد.

 پاکو خمز با برنامه «ال لارگرو» و مانو کارنیورا گفتگو و با ارزیابی تغییر بزرگ زندگی فوتبالی‌اش پس از ترک ایران و رفتن به ایبیزا آغاز کرد و گفت: در فوتبال هیچ‌وقت نمی‌دانی سرنوشت تو را به کجا خواهد برد. زمانی که تصمیم گرفتم ایران را ترک کنم، منتظر یک پروژه جذاب در اسپانیا بودم. از انتظار خسته شدم و آمادئو آمد و دوباره درباره برنامه‌هایش با من صحبت کرد. قصد نداشتم به لیگ سوم اسپانیا بروم، اما اکنون اینجا هستم.  

خمز گفت: در دوره‌ای از زندگی‌ام هستم که هرچه دلم بخواهد انجام می‌دهم. هیچ تردیدی ندارم. من در تمام دسته‌ها مربیگری کرده‌ام و آمده‌ام تا تلاش کنم تیم ایبیزا را به دسته بالاتر ببرم. هدف من قهرمانی است، در غیر این صورت نمی‌آمدم.  

سرمربی سابق تراکتور گفت: سازگاری دشوار است. ما مجبور به فداکاری‌های زیادی شدیم، اما از نظر ورزشی کار خوبی انجام دادیم.  

او در رابطه با ترک ایران گفت: هرگز بابت اتفاقات غیرورزشی در ایران ترسی نداشتیم، اما اینکه هر روز تلفن را برداری و صدای گریه دخترت را بشنوی که می‌گوید به اسپانیا برگرد، در نهایت، ذهنت بیشتر در جای دیگری است. برای مدیران تراکتور رضایت به جدایی سخت بود چون از ما بسیار راضی بودند. من احساسات آنها را می‌فهمم، آنها همیشه از ما حمایت کردند و شرایط را برای ما بسیار راحت کردند.  

او ابتدا به جو ورزشگاه‌ها اشاره کرد و گفت: ورزشگاه ما در تبریز ظرفیت ۸۰ هزار نفر داشت، اما ۱۰۰ هزار نفر در آنجا حاضر می‌شدند. انواع وسایل مثل فشفشه و لیزرها به داخل آورده می‌شد. وقتی فشفشه‌ها روشن می‌شد، تا جایی پیش می‌رفت که دیگر نمی‌توانستی جمعیت را ببینی. صحنه‌ای خارق‌العاده بود، اما ترسناک. فوتبال در آنجا با شدت و هیجان زیادی زندگی می‌شود.» البته او اضافه کرد که گاهی این هیجان از کنترل خارج می‌شود.

منبع: طرفداری