وقتی از پناهندگی ورزشکار به پناهندگی رئیس فدراسیون رسیدیم

به گزارش 9 صبح،  این روزها تمرکز همه روی فوتبال است. جام‌جهانی آغاز شده و تیم ملی کشورمان هم یکی از ۳۲ تیم حاضر در این رقابت‌هاست که در نگاه مردم بیش از هر بار دیگری شانس صعود از گروهش را دارد. اما حتی چنین وضعیتی هم مانع نمی‌شود که به یک خبر عجیب در حوزه بوکس نپردازیم. جایی که رئیس فدراسیون کشورمان در یک سفر برون مرزی به همراه تیم ملی جوانان تصمیم گرفت پناهنده شود و دیگر به ایران باز نگردد! پناهنگی ورزشکاران ایرانی خبری تازه نیست و هر چند سال یکبار لابلای خبرها شنیده می‌شود. اما این برای نخستین بار است که یک مدیر ورزشی و یک نفر از لایه مسئولان ورزش کشور تصمیم گرفته از پوشش یک مسابقه ورزشی استفاده کند و پناهنده شود.

همانطور که گفتیم موضوع پناهندگی ورزشکاران ایرانی خبر تازه‌ای نیست. فدراسیون‌های ورزشی برای اینکه آمار پناهندگی ورزشکاران ایرانی را کاهش دهند اغلب از آنها هنگام سفرهای بین‌المللی تعهدهای سنگینی می‌گیرند تا احتمال رخ دادن این اتفاق را کاهش دهند. اگر مقصد یک تیم ورزشی آمریکا یا یکی از اعضای اتحادیه اروپا باشد تعهدهایی که ورزشکاران باید بدهند سنگین‌تر هم می‌شود چرا که اقبال به پناهندگی به این کشورها در میان ورزشکارن زیاد است. با همه این اقدامات اما هیچ وقت آمار پناهندگی در ورزش ایران صفر نشد. با این حال به نظر می‌رسد کسی تا کنون فکرش را هم نمی‌کرد که از خود رئیس فدراسیونی که از ورزشکارانش تعهد می‌گیرد تعهد بگیرد. در واقع حسین ثوری، رئیس پناهنده فدراسیون بوکس اولین فردی در تاریخ ورزش ایران است که هم صندلی ریاست یک فدراسیون را تصدی کرده و هم اینکه همزمان با داشتن این مسئولیت تیم را ترک کرده و پناهنده شده است. قطعا این اقدام او منجر می‌شود که از این پس روسای فدراسیون‌ها و مدیران ورزشی کشور هم پیش از سفرهای خارجی تعهدهای سنگینی بدهند که به فکر ترک تیم، بازنگشتن به کشور و پناهندگی نیفتند. ضمن اینکه اقدام ثوری همچنین تبعات سنگین بین‌المللی هم برای ورزش ایران خواهد داشت.