جادوگران این روزهای عربستان و آمریکا

به گزارش 9صبح،زمانی که مسی و رونالدو در اوج دوران خود بودند و در لالیگا مقابل چشم طرفداران پرشمارشان هنرنمایی می‌کردند، حتی در سخت‌ترین شرایط مسابقه به قولی کار را برای تیم محبوبشان در می‌آوردند و حتی در جدال‌های الکلاسیکوی حساس هم سرنوشت ساز بودند، آنقدر رقابت تنگاتنگی با هم داشتند که خودشان بطور ناخودآگاه مسبب ارتقای طرف مقابل و جاه طلبی‌های بیشتری میشدند!

ناگفته نماند با اینکه هنوز هم رقابت الکلاسیکویی رئال – بارسا جذابیت‌های خاص خود را دارد اما حقیقتاً نسبت به فصول گذشته که این دو ابر ستاره را در دل خود جای می‌داد کمی از حال و هوای پرشور آن نسبت به دوران مذکور کاسته شده است تا ثابت شود اگر همیشه تاکید بر اینست که فوتبال ورزشی گروهی است نه فردی اما همیشه هم اینطور نیست و بعضی مواقع استثناهایی هم وجود دارد؛ مثل رهبری مارادونای افسانه‌ای (در جام جهانی ۸۶) که انگار یک لشگر تک نفره، آرژانتین را قهرمان دنیا کرده بود یا همین گذشته‌های نه چندان دور که رونالدو و مسی گهگاهی برای تیم‌هایشان (چه ملی و باشگاهی) همین لشگر تک نفره میشدند و یکه تازی میکردند.

 آنقدر این دو در رقابت‌های داخلی و اروپایی برای تیم‌هایشان هنرنمایی کردند تا به به اسطوره‌های رئال و بارسا پیوستند و چنان به رقابت‌های لالیگا منگنه شدند که حتی فضای لالیگا و شهر مادرید و بارسلون هم راضی به دل کندن از این اعجوبه‌هایش بعد از مدتها نبود.

 وقتی هر دو در دوران اوج خود بودند شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که سرنوشت این دو پس از سالیان سال به قاره‌های دیگری گره خورده باشد، نه در کشورهای اروپایی و این هم از عجایب و جذابیت‌های پیش بینی نشده عالم فوتبال است.

همانطور که در درون زمین نتایج غیر قابل پیش‌بینی است در خارج از آن هم با جابجایی‌های غیرمنتظره و نقل و انتقالات خاص، غیر قابل پیش بینی میشود.

 این روزها دست سرنوشت بعد از جام جهانی قطر رونالدو را به آسیا هدایت کرده و چه خوشبخت بودند اعرابی که حتی در خواب هم نمی‌دیدند روزی را که رونالدو در کنارشان و برایشان رقص شمشیر کند !

 به هر حال رونالدو این روزها در لیگ عربستان مشغول هنرنمایی است و اگر روزگاری در لالیگا جادوگری می‌کرد الان مانند یک جادوگر کهنه کاری است که در پایان راه دوران حرفه‌ای اش برای لیگ عربستان حکم همان رونالدوی سرحال لالیگایی را دارد و اگر مثلاً ۱۰ سال دیرتر هم به آنجا می‌رفت همین که آنجا پایی به توپ می‌زد یا حتی در مستطیل سبز مثل فضای سبز مجلل شخص اش، قدم میزد، یک دنیا هیجان برای آنها به وجود می آورد و غنیمتی محسوب می‌شد چه برسد به اینکه رونالدو در پایان دوران خودش هم همچنان می تواند یکه تازی کند.

همان جادوگری که اگر مثل دوران اوجش با برگردان‌های بینظیرش (نمونه بارز آن مقابل یووه در یو سی ال ) جادوی آنچنانی نمی‌کند ولی همچنان بین او و توپ فوتبال، یک انس و الفت جادویی وجود دارد هرچند او پذیرفته است که هر دوران اوجی هم استاندارد و طول عمری دارد .

از طرف دیگر این روزها شایعه می‌شود که او در آخرین ماه‌های بازی اش قصد رفتن به سرزمین مادری اش؛ لیسبون پرتغال و بازی برای اولین تیم دوران حرفه‌اش یعنی اسپورتینگ را دارد که اگر این اتفاق هم بیفتد مردم سرزمینش آخرین لقمه‌های لذیذ حاصل از دست پخت یک آشپز ماهر و هنرمند فوتبال را می چشند .

از طرف دیگر رقیب نابغه و سرسخت دیرینه وی لیونل مسی با ساق‌های جادویی اش این روزها به قاره آمریکا سفر کرده. متاسفانه قسمت نشد که شاهد یک ال کلاسیکو تن به تن بین مسی و رونالدو در لیگ آسیایی باشیم. هرچند اگر در همین سن و در شرایط فعلی هم مجددا در مقابل هم قرار بگیرند (حتی در لیگ‌های کم اعتبارتر) باز همگان را از لذت ناب فوتبالی سیراب میکنند.

 اگر قاره آسیا این روزها یک جادوگر کهنه سوار بر عصای جادویی‌اش دارد، فرسنگها آن طرف‌تر هم آمریکایی‌ها به داشتن یک جادوگر ریز نقش آرژانتینی می‌نازند که اخیرا با هنر جادوی پاهایش باعث شد تا دستانش به جام زرین جهان نما بوسه بزند و به آرزوی دیرینه خود دست یابد.

حالا اما آخرین ماجراجویی‌های این نابغه آرژانتینی در قاره آمریکا و در باشگاهی رقم خورده که مالک آن زمانی اسطوره انگلیسی‌ها بود و بالاترین محبوبیت را در دوران خویش داشت و البته کاشته‌هایش با گارانتی گل بود! یعنی دیوید بکام خوش استایل و دوستداشتنی …

از جادوی این جادوگر همین بس که در سرزمینی که هنوز نسبت به اکثر نقاط دنیا ورزش جذاب فوتبال، محبوبیت حداکثری نداشته با ورود لیونل مسی به آمریکا مسلما بطور قابل توجهی آمار بینندگان و طرفداران فوتبال ارتقا می یابد که این علاقه‌مندتر شدن بومی‌های آمریکا به فوتبال، خود نکته ای قابل تامل است و ماحصل همان عصای جادویی مذکور! 

مسی در بدو ورودش به ام ال اس (لیگ آمریکا) یک سوپر گل تماشایی با ضربه کاشته که روزگاری در تخصص بکام، مالک باشگاه جدید مسی بود، به ثمر رساند و نیامده نشان داد که همچنان هنر تکنیک و گل زنی را در ساق‌های خود می‌پروراند و حضور کم فروغ در پاریس چشمه این هنر را نخشکانده است! 

به هر حال با تقدیر نمی‌توان جنگید و بازی روزگار سرانجام این دو ابر ستاره فوتبالی را دور از هم و در قاره‌هایی غیر از قاره اروپا قرار داده …

در آخر اینکه؛ شما اگر این دو را در آخرین ایستگاه‌ دوران حرفه‌ای‌شان؛ در اولین باشگاه‌های عمر خودشان (سرزمین‌های پدری خود) دیدید تعجب نکنید چرا که این داستان برای هر دوی اینان محتمل است و درصد احتمال آن هم بسیار بالاست.

به هر روی، عاشقان فوتبال امیدوارند که حتی اگر یک روز به پایان دوران بازی این دو رسیده باشد در یک مسابقه رسمی و جدی مقابل یکدیگر قرار بگیرند تا خاطره‌های فراوان و جذاب گذشته را زنده کنند حتی در سنین بالاتر تا رونالدو و مسی در آن روز موعود نشان دهند که همچنان دود از کنده بلند می‌شود و ساق‌های خسته‌ شان از نفس ننشسته و هنوز آمادگی هنرنمایی دارد..

کاش میشد از سالها پیش توپ طلا را در هر دوره برای این دو نصف کرد. 

منبع:پارس فوتبال